Αυτό το άρθρο παρέχει μια επισκόπηση των θεωρητικών βάσεων της μεθόδου Tomatis®, μαζί με ένα σχόλιο σχετικά με άλλες μορφές ηχητικής/μουσικής εκπαίδευσης και την ανάγκη για έρευνα. Μια δημόσια συζήτηση προκλήθηκε σχετικά με το “φαινόμενο Μότσαρτ”. Αυτή η συζήτηση αποδείχθηκε ατυχής, διότι η πραγματική ιστορία έχει χαθεί. Η πραγματική ιστορία ξεκινά με τον Alfred Tomatis, M.D., επιστήμονα και καινοτόμο. Ο Δρ Tomatis ήταν ο πρώτος που ανέπτυξε μια τεχνική που χρησιμοποιεί τροποποιημένη μουσική για να διεγείρει τις πλούσιες διασυνδέσεις μεταξύ του αυτιού και του νευρικού συστήματος για την ολοκλήρωση πτυχών της ανθρώπινης ανάπτυξης και συμπεριφοράς. Οι αρχικές θεωρίες πίσω από τη μέθοδο Tomatis® επανεξετάζονται για να περιγράψουν τη σαφή σύνδεση του αυτιού με τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα. Η “νευροψυχολογία της ηχητικής εκπαίδευσης” περιγράφει πώς και τι επιδρά η μέθοδος Tomatis®. Από τότε που ο Dr. Tomatis® άνοιξε αυτόν τον τομέα στα μέσα του 20ου αιώνα, δεν είναι λιγότερα από δώδεκα παρακλάδια και συναφή συστήματα εκπαίδευσης έχουν αναπτυχθεί. Αν και κάθε νέο σύστημα θεραπείας προβάλλει ισχυρισμούς για την αποτελεσματικότητά του, δεν υπάρχει καμία έρευνα που να τεκμηριώνει τους ισχυρισμούς τους. Αντίθετα, κάθε απλουστευμένο σύστημα βασίζει το “δικαίωμα ύπαρξης και διαφήμισης” του στην υποστηριζόμενη σχέση με τον Tomatis® και τη σύνθετη Μέθοδο του. Η έρευνα είναι απελπιστικά απαραίτητη σε αυτόν τον τομέα. Τα 50 χρόνια κλινικής εμπειρίας και τα ανεκδοτολογικά στοιχεία που έχει συγκεντρώσει ο Tomatis® δείχνουν ότι η ηχητική διέγερση μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο αποκατάστασης και αναπτυξιακής εκπαίδευσης για ανθρώπους όλων των ηλικιών. Τα παρακλάδια συστήματα έχουν αποδυναμώσει τη μέθοδο Tomatis® χωρίς έρευνα που να καθοδηγεί τις αποφάσεις για την απλοποίηση των τεχνικών και του εξοπλισμού.
