Spuścizna naukowa Paula MacLeana zapewnia ważny wgląd w neuronalne podłoże adaptacyjnych zachowań społecznych u ssaków. Dzięki jego badaniom i wizjonerskim konceptualizacjom obecni badacze mogą legalnie badać zachowania społeczne z perspektywy neurobiologicznej. Jego badania i pisma wniosły trzy ważne wkłady. Po pierwsze, podkreślił znaczenie ewolucji jako zasady organizującej, która ukształtowała zarówno strukturę układu nerwowego, jak i adaptacyjne zachowania społeczne. Po drugie, definiując układ limbiczny, uprawomocnił perspektywę biologiczną w badaniu emocji. Po trzecie, uznał ważną rolę aferentów błędnych w regulacji wyższych struktur mózgu. Artykuł skupi się na teorii poliwagalnej. Teoria poliwagalna jest nową konceptualizacją roli błędnika i wykorzystuje kilka cech, które podkreślał MacLean, w tym znaczenie ewolucji, struktur limbicznych i aferentów błędnych. Teoria poliwagalna opiera się na wczesnych odkryciach MacLeana i koncentruje się na związku między filogenetycznymi zmianami w autonomicznym układzie nerwowym a zachowaniami społecznymi. Skupiając się na filogenetycznych zmianach w strukturze błędnika i roli, jaką błędnik odgrywa w neuronalnej regulacji stanu trzewnego, pojawiają się nowe spostrzeżenia dotyczące zachowań społecznych. Co więcej, poprzez wyartykułowanie filogenetycznie zorganizowanej hierarchii obwodów neuronalnych, wgląd w korzyści płynące z zachowań społecznych staje się oczywisty, podobnie jak zrozumienie cech behawioralnych i fizjologicznych związanych ze stresem i zaburzeniami psychicznymi.
