Niniejsze badania miały na celu wykazanie, czy tak zwany “efekt Tomatisa® “, reedukacja układu słuchowego, polega na faktycznej modyfikacji kodowania dźwięku wzdłuż szlaku słuchowego, od pnia mózgu do kory mózgowej. Z jednej strony zostało to ocenione poprzez porównanie słuchowych potencjałów wywołanych elektroencefalogramu (EEG) – aktywności mózgu związanej z kodowaniem cech dźwiękowych – przed i po leczeniu. Z drugiej strony “efekt Tomatisa® ” porównano z efektem tej samej muzyki w jej naturalnym stanie. W tej fazie pilotażowej w badaniu wzięły udział “Grupa Tomatisa” (TG) i “Grupa kontrolna”(CG) po sześciu zdrowych uczestników. Uczestnicy grupy TG otrzymali 13 dwugodzinnych sesji słuchania zgodnie z programem słuchania TOMATISA®, a uczestnicy grupy CG otrzymali 13 dwugodzinnych sesji słuchania tych samych utworów muzycznych, które były używane w programie TOMATISA®, prezentowanych za pomocą tego samego urządzenia TOMATISA®, ale bez przetwarzania za pomocą systemu bramkowania Tomatis® i z wyłączonym wyjściem przewodnika kostnego. W sesjach EEG rejestrowano złożoną odpowiedź słuchową pnia mózgu (cABR) lub odpowiedź podążającą za częstotliwością (FFR) oraz negatywność niedopasowania (MMN). FFR jest biologiczną sygnaturą kodowania dźwięku na poziomie dolnej części błędnika we wstępującej ścieżce słuchowej wzdłuż pnia mózgu, która, jak wykazano, śledzi zmiany plastyczne w słuchowym pniu mózgu zarówno podczas krótkotrwałego, jak i długotrwałego uczenia się. MMN to korowy słuchowy potencjał wywołany, który odzwierciedla naruszenie regularności akustycznej zakodowanej w korze słuchowej.
