W etiologii zaburzeń artykulacji do najczęściej wymienianych zaburzeń percepcji słuchowej należą upośledzenia funkcji receptywnej (słuchu) oraz zaburzenia dyskryminacji dźwięków mowy (zaburzenia słuchu fonemowego). Nie należy jednak lekceważyć zaburzeń innych funkcji słuchowych, które mogą wpływać na proces artykulacji. Interesujące jest zatem zbadanie uwagi słuchowej (selekcji i intensyfikacji przetwarzania bodźców dźwiękowych) u pacjentów z dyslalią i próba określenia jej wpływu na percepcję dźwięków mowy: egzogennych i własnych. Nie mniej istotna jest ocena zdolności różnicowania wysokości dźwięków oraz ocena lateralizacji słuchowej u dzieci z zaburzeniami artykulacji. Autorzy starają się przedstawić ten problem na podstawie badań empirycznych obejmujących grupę dziewięćdziesięciu czterech polskich dzieci w wieku od pięciu do czternastu lat.
